Artroza barku to patologiczny proces występujący u pacjentów w wieku powyżej 50 lat. Podobnie jak wiele innych chorób, choroba może wywoływać nieprzyjemne odczucia. Początkowa postać choroby charakteryzuje się artrozą I stopnia stawu barkowego, która ma pewien zestaw objawów objawowych i czynników, które mogą negatywnie wpłynąć na dalszy rozwój.
Przyczyny i objawy wystąpienia
Choroba zwyrodnieniowa stawu barkowego jest naruszeniem integralności stawu chrzęstnego i jego elementów. Bardzo często proces chorobowy zaczyna się aktywnie rozwijać, w wyniku czego u pacjenta diagnozuje się zapalenie stawów i stan zapalny.
Choroba może wystąpić na tle narażenia na różne czynniki. Do najczęstszych należą:
- uszkodzenie stawu stawowego (przemieszczenie, stłuczenie, złamanie) charakteryzujące się uszkodzeniem torebki lub zerwaniem więzadeł;
- identyfikacja chorób układu sercowo-naczyniowego u pacjenta (procesy, w wyniku których narządy i układy nie otrzymują optymalnej ilości krwi i tlenu);
- obecność nadmiernej masy ciała (zwiększone obciążenie stawów).
Objawowe objawy artrozy stawu barkowego mogą objawiać się z różną siłą i częstotliwością. W początkowej fazie rozwoju choroby pacjent przejawia niewielki ból lub dyskomfort (szczególnie w procesie znajdowania ramienia w określonej pozycji). Następnie przez pewien czas proces choroby ustępuje, po czym ponownie daje się odczuć, aktywnie rozwijając się. Ból w stawie ma z reguły charakter ciągnący lub bolesny, ich intensywność zmienia się w zależności od obciążenia. Zespół bólu może mieć różną lokalizację. Może być rozprowadzany na całym obszarze barku lub tylko w niektórych obszarach stawowych. W rezultacie zaburzona zostaje aktywność ruchowa kończyny górnej i przejście procesu patologicznego w postać przewlekłą. Objawy i leczenie choroby, które są następnie wybierane, w dużej mierze zależą od cech wieku pacjenta.
Diagnostyka
Przed wydaniem wniosku lekarz specjalista kieruje pacjenta do przeprowadzenia czynności diagnostycznych. Na pierwszej wizycie lekarz przeprowadza dokładne badanie zajętego stawu stawowego, po czym zbiera najbardziej szczegółowe informacje dotyczące trybu życia pacjenta, wykonywanych czynności zawodowych oraz szczegółów urazu. W trakcie badania palpacyjnego badany jest charakter ruchomości stawu i proces choroby.
Aby uzyskać więcej informacji, zalecane są zdjęcia rentgenowskie. Powstały obraz pozwala określić charakter rozwoju choroby i etap jej zaniedbania.
Podczas diagnozowania szczególnie ważne jest, aby wziąć pod uwagę obecność współistniejących chorób w ciele.
1 stopień choroby
Rozpoznanie stawia się na podstawie dostępnych informacji dotyczących objawów i ogólnego samopoczucia pacjenta. W takim przypadku ogólna analiza krwi i moczu nie może dostarczyć niezbędnych informacji dotyczących przebiegu choroby stawów. Badania laboratoryjne płynu stawowego w chorobie zwyrodnieniowej stawu barkowego I stopnia wykazują zwiększoną lepkość materiału biologicznego i wzrost zawartości białka. Obrazowanie komputerowe i rezonans magnetyczny są uważane za nie mniej informacyjne. Mimo dokładności i zawartości informacyjnej zabieg jest dość kosztowny, dlatego nie każdego pacjenta stać na takie badanie.
2 stopnie
W przypadku wykrycia artrozy II stopnia stawu barkowego, oprócz badania i przesłuchania, stosuje się następujące metody diagnostyczne: USG, artroskopia, scyntygrafia i termografia. Wszystkie te techniki umożliwiają ustalenie charakteru zwężenia szpary stawowej, zagęszczenia tkanki kostnej, obecności nowotworów torbielowatych lub fragmentów tkanki kostnej w okolicy stawu. Badanie ultrasonograficzne choroby pomaga określić grubość chrząstki na powierzchni wszystkich obszarów, zidentyfikować możliwą obecność nadżerek i wen.
3 stopnie
Identyfikacja artrozy stawu barkowego III stopnia obejmuje możliwość rozszerzonego badania. Oprócz podstawowych metod, pacjent musi przejść biochemiczne badanie krwi (w celu identyfikacji markerów procesu zapalnego), badania immunologiczne w celu określenia stadium procesu chorobowego oraz biopsję tkanki chrzęstnej, która pozwala na zdiagnozowanie pacjenta tak dokładnie, jak to możliwe.
Leczenie
Pomimo ujawnionej u pacjenta postaci procesu patologicznego stawu, będzie musiał przejść długotrwałe leczenie. Tradycyjne i nietradycyjne metody terapii mają na celu wyeliminowanie głównych objawów:
- zmniejszenie manifestacji bólu;
- eliminacja oznak procesu zapalnego;
- normalizacja ogólnego stanu tkanki chrzęstnej;
- powrót ruchomości kończyn;
- normalizacja procesów metabolicznych w organizmie.
Leczenie deformującej artrozy stawu barkowego II stopnia polega na zastosowaniu złożonej terapii, która polega na zastosowaniu kilku metod terapeutycznych jednocześnie.
Leczenie medyczne
Leczenie choroby za pomocą leków obejmuje stosowanie środków o różnym działaniu:
- Niesteroidowe leki przeciwzapalne - eliminują oznaki procesu zapalnego, objawy bólu w stawie. Są przepisywane wyłącznie przez lekarza specjalistę, ponieważ kompleksy są w stanie wywołać negatywną reakcję organizmu. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów, którzy mają problem z funkcjonalnością przewodu żołądkowo-jelitowego, ponieważ składniki kompozycji mają zdolność wywoływania rozwoju form wrzodowych.
- blokada dostawowa. Zabieg choroby stawów polega na zastosowaniu kortykosteroidów w postaci zastrzyków wstrzykiwanych bezpośrednio w obszar dotknięty chorobą.
- Hormonalne i niehormonalne preparaty miejscowe. Można je aplikować w postaci żeli lub maści.
W takim przypadku stosowanie leków przeciwko chorobom stawów jest niezwykle konieczne, ponieważ wszystkie inne metody terapii mają skumulowany efekt i dają pozytywne wyniki dopiero po pewnym czasie.
Fizjoterapia i ćwiczenia
Procedury fizjoterapeutyczne i ćwiczenia fizjoterapeutyczne są uważane za nie mniej skuteczne i przydatne. Najczęściej przy chorobie stawów przepisywane są:
- laseroterapia - poprawia przepływ krwi i normalizuje procesy metaboliczne w organizmie;
- akupunktura - pozwala aktywować własne siły organizmu w walce z procesem patologicznym;
- magnetoterapia - wzmocnienie układu odpornościowego organizmu, co pozwala na aktywniejsze gojenie uszkodzonego obszaru stawu dzięki przywróceniu przepływu krwi;
- hirudoterapia - polega na wdrażaniu środków terapeutycznych przy pomocy pijawek, jest skuteczna w wykrywaniu stadiów 1 i 2 choroby;
- terapia manualna - polega na masażu nie tylko przez specjalistę, ale także samodzielnie w domu.
Nie zapomnij o wychowaniu fizycznym. Gimnastyka w przypadku artrozy stawu barkowego odgrywa ważną rolę, dlatego zajęcia powinny być regularne i uwzględniać wszystkie cechy procesu chorobowego. Konieczne jest wcześniejsze omówienie z lekarzem dopuszczalnego obciążenia, jakie ćwiczenia można wykonywać i jaki jest czas trwania zajęć dla takiej choroby.
Chirurgia
W przypadku braku skuteczności powyższych metod leczenia choroby i identyfikacji postępującego rozwoju choroby, lekarze zmuszeni są uciekać się do leczenia chirurgicznego.
Procedura najczęściej polega na założeniu endoprotezy. Metoda uważana jest za inwazyjną, pozwalającą na zastąpienie zniszczonych fragmentów stawu sztucznymi opcjami.
Technika pozwala nie tylko pozbyć się pojawiających się objawów, ale także przywrócić utraconą aktywność kończyny górnej.
Środki ludowe
Oprócz tradycyjnych metod leczenia choroby, tradycyjne receptury medycyny są uważane za nie mniej skuteczne. Aby złagodzić objawy bólowe procesu choroby stawów, zaleca się stosowanie kapusty lub łopianu. Przed użyciem roślinę należy rozwinąć do etapu ekstrakcji soku, po czym należy ją nałożyć na ramię. Kompres jest przykryty ściereczką na wierzchu, aby utrzymać ciepło jak najdłużej. Zabieg trwa kilka godzin.
Wielu ekspertów zdecydowanie zaleca kąpiele z ziołowymi mieszankami na stawy. Można go przygotować z musztardy i pyłu siana w określonej proporcji. Kąpiel trwa od 15 minut do pół godziny. Po zabiegu wskazane jest ubieranie się ciepło. Dopuszcza się stosowanie kompresów na bazie pięciornika. Wcześniej roślina lecznicza była suszona. Do przygotowania kompresu na choroby stawów potrzebne będą trzy łyżki głównego składnika i słoniny. Wielu ekspertów zaleca dodanie łyżeczki czerwonej papryki. Poprawi to proces krążenia krwi. Takie działania są dopuszczalne w przypadku braku dyskomfortu, naruszenia integralności skóry (w postaci zaczerwienienia naskórka), braku wzrostu temperatury ciała i oznak procesu zapalnego. W większości przypadków stosowanie leku na chorobę odbywa się po wykryciu przewlekłej postaci procesu chorobowego.
Zapobieganie
Aby zapobiec wystąpieniu choroby stawów i jej późniejszemu rozprzestrzenianiu się, pacjentowi należy zapewnić najbardziej oszczędne leczenie. Jest to szczególnie konieczne, jeśli pacjent jest starszy i starszy. Obowiązkowe korzystne warunki obejmują optymalną temperaturę ciała, przestrzeganie zasad higieny osobistej i ustalonych wymagań sanitarnych, terminowe ćwiczenia, monitorowanie jakości żywności i przyjmowanie niezbędnych witamin i mikroelementów, wizytę u lekarza specjalisty co najmniej dwa razy w roku.